Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Iam in altera philosophiae parte. Duo Reges: constructio interrete. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.

 

Quod cum dixissent, ille contra. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Laboro autem non sine causa; Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Istic sum, inquit.

 

Aut haec tibi, Torquate,

 

• Sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.
• Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?
• Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.
• At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.
• Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.

 

 

Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.

 

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Hoc tu nunc in illo probas.

 

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. An eiusdem modi? Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

 

Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet?

 

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?

 

Quae est igitur causa istarum angustiarum? Tollenda est atque extrahenda radicitus. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Hoc non est positum in nostra actione.

 

Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Non est igitur summum malum dolor. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere. Erit enim mecum, si tecum erit.

 

 

Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Nos cum te, M. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

 

Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Tip #1 – Avoid Using Terms Like Always and Never

I advise couples not to allow a sentence to start with any of the following:

"You never do this…"

"You always say that…"

That’s making a statement that excludes even one exception to the rule you’re trying to lay down.

It may feel good to utter such sweeping judgments when you’re angry, but they do nothing for your relationship. Instead, qualify and leave your partner an escape, such as:

"For the most part…"

"Mostly…"

Or, "More than I like…"

Then you’re giving credit where it’s due, acknowledging the (admittedly few) times your partner might have said or done whatever you’re accusing them of doing.

Tip #2 – Ask For What You Want In Your Relationship

Yes, you should ask for what you want – in any relationship. In therapy, this is sometimes called symbiosis, which is thinking that your partner thinks and feels just like you do and should “just know.”

They may have been that intuitive during the romance stage, but that’s because of all the love hormones, and you were both closely observing one another. The purpose was to bond you together, not set the entire tone for your relationship. If you expect it to, you’ll be disappointed.

Tip #3 – Use The Imago Dialogue In Your Relationship

Dr. Harville Hendrix’s Imago Relationships Therapy (IRT) model creates a safe space for effective communication using Intentional Dialogue. This dialogue tool breaks down the idea that your partner should see the world the way you want him to and vice versa.

Most couples engage in a monologue, not a dialogue. So, I use the Imago Dialogue with all couples. It emphasizes mirroring, validation, and empathy, which offers a healthier and more realistic way to communicate.

Imago Relationships Dialogue Tool

Tip #4 – Mirroring When Communicating With Your Partner

The first part of the Intentional Dialogue communication skill is mirroring. One partner sends information, and the other receives it. The Sender delivers all the information relating to one topic until they’re entirely finished, using short declarative sentences that start with the word “I.”

The Receiver doesn’t interpret, diminish, or magnify what was said but repeats it like a parrot and then asks:

"Did I get it?"

And "Is there more?"

Until the Sender says, "No, that's all."

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Eaedem res maneant alio modo.

Minime vero istorum quidem, inquit. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Eam stabilem appellas.

Quid est igitur, inquit, quod requiras?

Age, inquies, ista parva sunt. Sed quot homines, tot sententiae; Quid nunc honeste dicit? Peccata paria. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Reguli reiciendam; Etiam inchoatum, ut, si iuste depositum reddere in recte factis sit, in officiis ponatur depositum reddere; Sed fortuna fortis; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quo tandem modo? Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Efficiens dici potest. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Sin aliud quid voles, postea. Falli igitur possumus. Idemne, quod iucunde? Torquatus, is qui consul cum Cn.

1. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro.
2. Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias.
3. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;
4. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Illa tamen simplicia, vestra versuta. Non risu potius quam oratione eiciendum? Prave, nequiter, turpiter cenabat; Id est enim, de quo quaerimus. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Dici enim nihil potest verius. Cui Tubuli nomen odio non est? Haeret in salebra. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Ut pulsi recurrant? Nihilo magis. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Sed fac ista esse non inportuna;

1. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
2. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
3. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
4. Nam quid possumus facere melius?

Tum mihi Piso: Quid ergo?

At certe gravius. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;

Recte dicis; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Prioris generis est docilitas, memoria; Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Duo Reges: constructio interrete. Nihil illinc huc pervenit. Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Utram tandem linguam nescio?

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.

Cave putes quicquam esse verius. At multis se probavit. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Si longus, levis; An tu me de L. Nam ante Aristippus, et ille melius. Quare conare, quaeso. Quis enim redargueret? Explanetur igitur. Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem.

Paria sunt igitur. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.